Η στοματίτιδα των αιλουροειδών είναι μια επώδυνη ασθένεια που αντιμετωπίζουν πολύ συχνά οι κτηνιατρικοί. Χαρακτηρίζεται από σοβαρή φλεγμονή των ούλων και του βλεννογόνου στο στόμα των αιλουροειδών ασθενών μας. Η κλασική εμφάνιση της στοματίτιδας είναι φλεγμονή στην ουραία στοματική κοιλότητα (μακρινές περιοχές του στόματος), όπου το άνω (άνω γναθικό) οδοντικό τόξο εκτείνεται προς τα κάτω για να συναντήσει το κάτω (κάτω γναθικό) οδοντικό τόξο. Η στοματίτιδα είναι μία από τις λίγες οδοντιατρικές παθήσεις στις γάτες που συχνά προκαλεί σημάδια πόνου όταν είναι σοβαρή. Τα κλινικά σημάδια μπορεί να περιλαμβάνουν απώλεια βάρους, σιελόρροια, πτώση τροφής, αδιαθεσία ή ανορεξία, κρύψιμο, φωνητική έκφραση/σφύριγμα στην τροφή, αδυναμία περιποίησης, απροθυμία χασμουρητού και κακοσμία του στόματος (κακή αναπνοή). Ιδανικά, η φλεγμονή του στόματος θα πρέπει να διαπιστώνεται κατά τη γενική εξέταση πριν παρατηρηθούν σημάδια στοματικού πόνου. Αυτό μας δίνει τις καλύτερες πιθανότητες για θετική έκβαση της θεραπείας.
Τι προκαλεί στοματίτιδα;
Δυστυχώς, η αιτία της στοματίτιδας δεν είναι γνωστή προς το παρόν. Θεωρείται ότι πρόκειται για μια άτυπη ανοσολογική απόκριση σε έναν ή περισσότερους αιτιολογικούς παράγοντες. Από αυτούς, ο calicivirus των αιλουροειδών ή/και ο ερπητοϊός είναι δυνητικά εμπλεκόμενοι. Υπάρχουν συσχετισμοί σε έρευνες που δείχνουν ότι η πλειονότητα των γατών με στοματίτιδα αποβάλλει έναν ή και τους δύο αυτούς ιούς. Μόλις εισέλθουν στον οργανισμό, οι ιοί αυτοί γίνονται μόνιμοι κάτοικοι. Στην πλειονότητα των γατών, δεν προκαλούν προβλήματα, αλλά σε ορισμένες μπορεί να προκαλέσουν μια μη φυσιολογική ανοσολογική αντίδραση που μπορεί να εκδηλωθεί ως φλεγμονή στο στόμα. Είναι πιθανό ότι, παρόλο που αυτοί οι ιοί δεν προκαλούν άμεσα στοματίτιδα, αντίθετα προκαλούν αλλαγές στην ανοσολογική ανοχή και την αντίδραση στη φυσιολογική χλωρίδα του στόματος (π.χ. βακτήρια της πλάκας). Για το λόγο αυτό, η παρουσία βακτηρίων της πλάκας μπορεί να δημιουργήσει παρόμοιες ανοσολογικές αντιδράσεις και να επιδεινώσει επιπλέον τη φλεγμονή της στοματικής κοιλότητας. Η bartonella των αιλουροειδών έχει ενοχοποιηθεί ως εμπλεκόμενη στη φλεγμονή του στόματος, αλλά αρκετές μελέτες έχουν πλέον δείξει ότι η bartonella, εάν υπάρχει, δεν είναι η αιτία για τη φλεγμονή του στόματος. Παρόλο που υποστηρίζουμε την εξέταση Felv και FIV για όλους τους αιλουροειδείς ασθενείς μας, έχει αποδειχθεί ότι καμία από τις δύο ασθένειες δεν σχετίζεται με τη στοματίτιδα. Ωστόσο, η παρουσία Felv και FIV μπορεί να επηρεάσει τη λήψη κλινικών αποφάσεων και τη θεραπεία.
Πώς διαγιγνώσκεται η στοματίτιδα;
Η διάγνωση της στοματίτιδας βασίζεται γενικά στην κλινική εμφάνιση των συμπτωμάτων. Η γενικευμένη φλεγμονή του βλεννογόνου που επεκτείνεται στα ουραία (πίσω) τμήματα του στόματος είναι χαρακτηριστική αυτής της νόσου. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η φλεγμονή των ούλων/των ούλων από μόνη της, ακόμη και αν είναι σοβαρή, δεν συνιστά διάγνωση στοματίτιδας. Η φλεγμονή πρέπει να επεκτείνεται πέρα από τα ούλα στο γενικό βλεννογόνο του στόματος και στις ουραίες περιοχές της στοματικής κοιλότητας. Η βιοψία μπορεί να συνιστάται εάν οι βλάβες δεν συνάδουν με στοματίτιδα, όπως φλεγμονή.
Υπάρχει τρόπος πρόληψης της στοματίτιδας;
Δυστυχώς, λόγω του γεγονότος ότι η ακριβής αιτία είναι ακόμη σε μεγάλο βαθμό άγνωστη, δεν υπάρχει πρόληψη για τη στοματίτιδα.
Ποια είναι η θεραπεία της στοματίτιδας;
Η στοματίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος που συχνά απαιτεί ισόβια θεραπεία. Ένα μικρό υποσύνολο περιπτώσεων μπορεί να είναι απειλητικό για τη ζωή, όταν η φλεγμονή δεν μπορεί να ελεγχθεί.
Το πρώτο βήμα στη θεραπεία της στοματίτιδας είναι η αφαίρεση ορισμένων ή όλων των δοντιών. Το σκεπτικό πίσω από μια τέτοια επιθετική πρώτη γραμμή θεραπείας περιλαμβάνει την αφαίρεση όλων των επιφανειών που συγκρατούν την πλάκα (δηλαδή των δοντιών) στο στόμα και συνεπώς τη μείωση των βακτηρίων του στόματος. Πολλαπλές μελέτες έχουν δείξει ότι η πλειονότητα των γατών (60-80% ή περισσότερο) θα έχει θετική ανταπόκριση στην εξαγωγή. Γενικά, αφαιρούνται όλα τα δόντια των μάγουλων, ενώ οι κυνόδοντες και οι κοπτήρες αφαιρούνται εάν υπάρχει φλεγμονή γύρω τους ή/και ενδείξεις οδοντικής νόσου που αφορά αυτά τα δόντια (περιοδοντική νόσος ή απορρόφηση). Η απόφαση αυτή λαμβάνεται από τον θεράποντα κλινικό ιατρό κατά τη στιγμή της χειρουργικής επέμβασης. Ορισμένες γάτες θα χρειαστούν φάρμακα από το στόμα μετά τη χειρουργική επέμβαση για τον περαιτέρω έλεγχο της φλεγμονής μετά την εξαγωγή. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η πρόγνωση είναι καλύτερη όταν η χειρουργική επέμβαση δεν καθυστερεί με πολλαπλές προσπάθειες ελέγχου της φλεγμονής με αντιβιοτικά ή/και στεροειδή. Αυτές οι θεραπείες θα έχουν περιορισμένη επίδραση έως ότου μειωθούν τα βακτηριακά φορτία με τις εξαγωγές. Οι εξαγωγές πρέπει να είναι το ΠΡΩΤΟ βήμα στη θεραπεία της στοματίτιδας, όχι το τελευταίο. Ένα άλλο σημείο-κλειδί είναι ότι τα δόντια πρέπει να εξαχθούν στο σύνολό τους και αυτό πρέπει να επιβεβαιωθεί με ακτινογραφίες, οπότε η χρήση ενός σίγουρου και έμπειρου ιδιώτη ιατρού ή ενός πιστοποιημένου κτηνιατρικού οδοντιάτρου είναι ζωτικής σημασίας για τη σωστή θεραπεία πρώτης γραμμής. Η εξαγωγή ολόκληρου του στόματος μπορεί να είναι μια πολύ δαπανηρή διαδικασία. Ωστόσο, η σωστή εκτέλεση των εξαγωγών την πρώτη φορά θα αποτρέψει τη συνεχή ταλαιπωρία και θα εξοικονομήσει χρήματα αποφεύγοντας τις επόμενες χειρουργικές επεμβάσεις και ακτινογραφίες.
Μια φωτογραφία πριν και μετά από μια γάτα που ανταποκρίθηκε πλήρως στις εξαγωγές πλήρους στόματος.
- Θεραπείες από το στόμα, όπως αντισηπτικά ή συμπληρώματα λιπαρών οξέων: αυτά μπορούν να ωφελήσουν ορισμένες γάτες, αλλά για εκείνες με πόνο στο στόμα, η τοπική εφαρμογή προϊόντων μπορεί να είναι δύσκολη. Για το λόγο αυτό, τα προϊόντα αυτά συχνά δεν εφαρμόζονται σε ασθενείς με στοματίτιδα.
- Συστηματικά στεροειδή: Τα στεροειδή είναι μία από τις πιο χρήσιμες και συχνά χρησιμοποιούμενες θεραπευτικές επιλογές λόγω της ικανότητάς τους να μειώνουν άμεσα τη φλεγμονή και του χαμηλού κόστους. Η δοσολογία ποικίλλει ανάλογα με το επίπεδο της νόσου και τη γενική υγεία του ασθενούς. Τα στεροειδή μπορεί να έχουν αρνητικές παρενέργειες, αλλά αυτές οι παρενέργειες μπορούν να ελαχιστοποιηθούν με την πάροδο του χρόνου μειώνοντας την ποσότητα στη χαμηλότερη αποτελεσματική δόση.
- Κυκλοσπορίνη: Πρόκειται για ένα ανοσοκατασταλτικό φάρμακο το οποίο χρησιμοποιείται συνήθως σε ασθενείς με μεταμόσχευση οργάνων στον άνθρωπο. Έχει δείξει ενθαρρυντική αποτελεσματικότητα στον έλεγχο της στοματίτιδας, αλλά δεν έχει την άμεση μείωση της φλεγμονής που βλέπουμε με τα στεροειδή. Αυτό το φάρμακο μπορεί να είναι ακριβό και απαιτεί πιο εντατική παρακολούθηση από τα άλλα φάρμακα που αναφέρονται εδώ, αλλά οι περισσότερες γάτες ανέχονται καλά αυτό το φάρμακο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια μακροπρόθεσμα, εάν είναι καλά ανεκτό.
- Feline Interferon Omega: Πρόκειται για ένα ανοσοδιεγερτικό που προορίζεται να βοηθήσει τον οργανισμό να καταπολεμήσει μια υποκείμενη ιογενή λοίμωξη. Δεν έχει αντιφλεγμονώδη ή ανακουφιστικά αποτελέσματα, αλλά είναι ένα ασφαλές φάρμακο με ελάχιστες παρενέργειες. Αυτό το φάρμακο δεν έχει εγκριθεί επί του παρόντος για χρήση στις ΗΠΑ και, ως εκ τούτου, μπορεί να είναι δύσκολο να το προμηθευτεί κανείς.
- Θεραπεία με βλαστοκύτταρα: Η χρήση των βλαστοκυττάρων βρίσκεται ακόμη υπό έρευνα, αλλά έχει δείξει κάποια θετικά αποτελέσματα σε εισαγωγικές δοκιμές. Δεν είναι μια θεραπεία που χρησιμοποιείται ευρέως ή είναι διαθέσιμη αυτή τη στιγμή.
- Αντιβιοτικά
