Ο καρκίνος είναι, δυστυχώς, ένα αρκετά συχνό φαινόμενο στις γάτες, ειδικά καθώς μεγαλώνουν. Ενώ ορισμένες φυλές γατών, όπως οι γάτες σιαμ, έχουν μια γενετική προδιάθεση που τις κάνει να κινδυνεύουν περισσότερο να αναπτύξουν ορισμένους καρκίνους ακόμη και σε νεαρότερη ηλικία, κάθε γάτα μπορεί να καταλήξει με κάποια μορφή καρκίνου. Οι τρέχουσες έρευνες σχετικά με τους παράγοντες κινδύνου καρκίνου της γάτας δείχνουν περιορισμένα αποτελέσματα και ανάγκη για περαιτέρω μελέτες όσον αφορά τη γενετική, καθώς οι φυλές γάτας είναι γενετικά πολύ πιο κοντά και πιο όμοιες μεταξύ τους σε σύγκριση με τους σκύλους.
Μία στις πέντε γάτες θα αναπτύξει καρκίνο κατά τη διάρκεια της ζωής της. Έτσι, αν και είναι κατανοητά δύσκολο για τους ιδιοκτήτες γάτας να σκέφτονται την πιθανότητα καρκίνου, η καλή ενημέρωση μπορεί να σας βοηθήσει να εντοπίσετε τα πρώιμα σημάδια και να παρέχετε την καλύτερη δυνατή θεραπεία για τη γάτα σας.
Αυτό το άρθρο είναι εδώ για να παρέχει πληροφορίες σχετικά με τους κοινούς καρκίνους που απαντώνται στις γάτες και τους τύπους κτηνιατρικής φροντίδας και προσοχής που διατίθενται για τις γάτες με καρκίνο.
Οι 4 πιο συνηθισμένοι καρκίνοι στις γάτες:
1. Λέμφωμα
Το λέμφωμα είναι μία από τις πιο συχνές μορφές καρκίνου στις γάτες και αποτελεί περίπου το 30% των διαγνώσεων καρκίνου στις γάτες. Παλαιότερα ήταν ακόμη πιο διαδεδομένο λόγω της σύνδεσής του με τον ιό της λευχαιμίας των αιλουροειδών (FeLV) και, σε μικρότερο βαθμό, με τον ιό της ανοσοανεπάρκειας των αιλουροειδών (FIV). Η ανάπτυξη του εμβολίου FeLV μείωσε κάπως τα περιστατικά λεμφώματος.
Το λέμφωμα προσβάλλει έναν τύπο λευκών αιμοσφαιρίων που ονομάζονται λεμφοκύτταρα. Επειδή τα καρκινικά λεμφοκύτταρα ταξιδεύουν σε όλο το σώμα, το λέμφωμα θεωρείται συστηματική νόσος. Οι τρεις πιο συνηθισμένοι τύποι λεμφώματος στις γάτες είναι το εντερικό λέμφωμα, το λέμφωμα του μεσοθωρακίου και το νεφρικό λέμφωμα.
Τύποι λεμφώματος:
Γαστρεντερικό
Μεσοθωρακικό (λεμφαδένες και θύμος στη θωρακική κοιλότητα)
Νεφρικό (νεφρά)
Ρινικό
Πολυκεντρικό (εξάπλωση σε όλο το λεμφικό σύστημα)
Πιθανά σημεία:
Διάρροια
Εμετός
Αλλαγές στην όρεξη
Νεφρική ανεπάρκεια
Αναπνευστικές δυσκολίες
Απώλεια βάρους
2. Ινοσάρκωμα
Το ινοσάρκωμα είναι ένας τύπος σαρκώματος μαλακών μορίων που προσβάλλει τους ινώδεις και συνδετικούς ιστούς του σώματος. Ένας από τους πιο συνηθισμένους τύπους ινοσαρκώματος στις γάτες είναι το ινοσάρκωμα του στόματος, αλλά μπορεί επίσης να προσβάλει και άλλα μέρη του σώματος. Μπορεί επίσης να παρουσιαστούν ως εξογκώματα πάνω ή κάτω από το δέρμα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, οι όγκοι μπορεί να αναπτυχθούν στο ρινικό πέρασμα και σε εσωτερικά όργανα (σπλήνα). Το ινοσάρκωμα αποτελεί περίπου το 12%-41% των όγκων του δέρματος των αιλουροειδών και προσβάλλει μεσήλικες και ηλικιωμένες γάτες σε μέση ηλικία 9,6 ετών.
Διάφοροι παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν ινοσάρκωμα, συμπεριλαμβανομένων των ιών (σπάνια), του τραύματος κοντά στα μάτια και των εμβολίων. Τα σαρκώματα που σχετίζονται με το σημείο της ένεσης ή το εμβόλιο είναι σπάνια, αλλά έχει αναφερθεί ότι εμφανίζονται σε ποσοστό 1 περίπτωση ανά 10000 – 30000 εμβολιασμένες γάτες.
Όσο ανησυχητικά και αν ακούγονται όλα αυτά, τα οφέλη από τον εμβολιασμό της γάτας σας είναι πολύ μεγαλύτερα. Ο κίνδυνος να προσβληθεί η γάτα σας από μια σοβαρή μολυσματική ασθένεια επειδή δεν έχει εμβολιαστεί είναι πολύ μεγαλύτερος από την πολύ μικρή πιθανότητα να εμφανίσει σάρκωμα στο σημείο της ένεσης.
Τύποι ινοσαρκώματος:
Στόμα
Αιμοφόρα αγγεία
Χόνδρος
Συνδετικός ιστός
Λιπώδης ιστός
Πιθανά σημεία:
στο σώμα ή στο στόμα ή στη μύτη
Αιμορραγία από το στόμα
Κακή αναπνοή
Δυσκολία στο φαγητό
Λήθαργος
Φτέρνισμα
Ρινικές εκκρίσεις
3. Καρκίνος του μαστού
Ο καρκίνος του μαστού είναι πιο διαδεδομένος στις άθικτες θηλυκές γάτες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι στειρωμένες θηλυκές γάτες μπορεί να πάθουν καρκίνο του μαστού. Αν και είναι εξαιρετικά σπάνιο, οι αρσενικές γάτες μπορούν επίσης να αναπτύξουν καρκίνο του μαστού. Η στείρωση της γάτας σας πριν από τη συμπλήρωση ενός έτους μπορεί να μειώσει σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του μαστού. Ωστόσο, η διαδικασία δεν είναι αποτελεσματική εάν η γάτα σας έχει ήδη καρκίνο του μαστού.
Η πλειονότητα των περιπτώσεων όγκων του μαστού είναι κακοήθεις (80-96%) και το μέγεθος του όγκου συσχετίζεται με τα ποσοστά επιβίωσης, πράγμα που σημαίνει ότι όσο μικρότερος είναι ο όγκος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες για μεγαλύτερο χρόνο επιβίωσης μετά τη χειρουργική επέμβαση. Έτσι, η έγκαιρη ανίχνευση παίζει συχνά σημαντικό ρόλο στην πρόγνωση μιας γάτας. Οι γάτες εμφανίζουν συνήθως σημάδια καρκίνου του μαστού όταν είναι μεσήλικες ή μεγαλύτερες, μεταξύ 10-12 ετών. Οι κοντότριχες γάτες και οι γάτες Σιάμ έχουν μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του μαστού σε σχέση με άλλες φυλές.
εγχώρια γκρίζα βρετανική κοντότριχη γάτα ξαπλώνει ανάσκελα και δείχνει μια φαλακρή
Πιθανά σημάδια
πρήξιμο των θηλών
Δερματικές πληγές ή εκκρίσεις από τις θηλές
Γλείψιμο της περιοχής
Απώλεια βάρους
Λήθαργος
Δυσκολία στην αναπνοή και/ή βήχας εάν έχουν προσβληθεί οι πνεύμονες
4. Καρκίνος του δέρματος
Μια γάτα αναπτύσσει καρκίνο του δέρματος όταν υπάρχει μη φυσιολογική ανάπτυξη κυττάρων στο δέρμα. Αυτά τα καρκινικά κύτταρα τελικά μεγαλώνουν και σχηματίζουν μάζες ή όγκους. Ο καρκίνος του δέρματος μπορεί να εμφανιστεί σχεδόν οπουδήποτε, αλλά εντοπίζεται συχνότερα στο κεφάλι, γύρω από τα μάτια, στη μύτη και στις άκρες των αυτιών. Οι όγκοι που προκύπτουν από την έκθεση στον ήλιο εμφανίζονται συχνότερα σε ελαφρώς μελαγχρωματικές ή λευκές γάτες σε περιοχές που είναι άτριχες και επιρρεπείς σε ηλιακά εγκαύματα.
Οι φυλές γατών που είναι πιο επιρρεπείς σε διάφορους τύπους καρκίνου του δέρματος είναι οι Πέρσες, τα Ιμαλάια και οι Σιαμέζες. Ορισμένοι παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του δέρματος περιλαμβάνουν τη γενετική και τους κληρονομικούς παράγοντες, περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως ο χρόνιος ερεθισμός του δέρματος, το καταναγκαστικό γλείψιμο, η έκθεση στον ήλιο και το σωματικό τραύμα. Γενικά, ένα σύνθετο μείγμα παραγόντων οδηγεί σε καρκίνο του δέρματος στις γάτες.
Τύποι ινοσαρκώματος:
Βασικοκυτταρικός όγκος
Όγκος των μαστοκυττάρων
Ινοσάρκωμα
Καρκίνωμα πλακωδών κυττάρων
Κακοήθες μελάνωμα
Πιθανά σημεία:
Οπουδήποτε στο δέρμα
Ογκίδιο ή εξόγκωμα στις άκρες των αυτιών ή στην μπροστινή επιφάνεια της μύτης (ρινικό επίπεδο), στα χείλη, στα βλέφαρα, μερικές φορές με δερματικές πληγές όπως έλκη
Τριχόπτωση
Αιμορραγία
Κνησμός
Μαύρο, καφέ, γκρι, ροζ ή κόκκινο χρώμα δέρματος
Σπάνια αιμορραγία από τη μύτη
Ρινικές εκκρίσεις
Δυσκολία στην αναπνοή
Άλλοι πιο συνηθισμένοι όγκοι στις γάτες
Οι όγκοι της στοματικής κοιλότητας ή του στόματος αντιπροσωπεύουν μόνο περίπου το τρία τοις εκατό των καρκίνων των αιλουροειδών, αλλά περίπου τα τρία τέταρτα αυτών είναι όγκοι πλακωδών κυττάρων. Πρόκειται για καρκίνο που αναπτύσσεται στο στόμα ή στο λαιμό, συχνά με τη συμμετοχή της γλώσσας, ο οποίος μπορεί μερικές φορές να εξαπλωθεί στα τοπικά οστά και στους λεμφαδένες. Οι γάτες μπορεί να δυσκολεύονται να φάνε, να έχουν κακή αναπνοή (δυσοσμία του στόματος) και να τους τρέχουν υπερβολικά τα σάλια. Μερικές φορές, υπάρχει αιμορραγία από το στόμα. Η θεραπεία μπορεί να είναι δύσκολη ανάλογα με το μέγεθος και την τοποθεσία και μπορεί να περιλαμβάνει συνδυασμό χειρουργικής επέμβασης και ακτινοθεραπείας ή παρηγορητική φροντίδα με παυσίπονα εάν η χειρουργική επέμβαση δεν είναι δυνατή.
Οι όγκοι των οστών στις γάτες είναι ευτυχώς σπάνιοι, με μέσο όρο περίπου 5 περιπτώσεις ανά 10000 γάτες. Από αυτούς, το οστεοσάρκωμα ευθύνεται για το 70-80% των περιπτώσεων. Πρόκειται για έναν κακοήθη όγκο που προσβάλλει κυρίως τα μακριά οστά στα πόδια της γάτας, κυρίως τα οστά του μηριαίου οστού και της κνήμης στα οπίσθια άκρα. Είναι πολύ επώδυνο και προκαλεί χωλότητα, απροθυμία να περπατήσει και να παίξει, πρήξιμο του προσβεβλημένου ποδιού, λήθαργο και μειωμένη όρεξη. Τα οστά μερικές φορές αποδυναμώνονται τόσο πολύ που μπορούν εύκολα να σπάσουν. Αν και το οστεοσάρκωμα στις γάτες εμφανίζεται συνήθως σε μεσήλικες και μεγαλύτερες γάτες (8 έως 10 ετών), έχει διαγνωστεί σε γάτες με ευρύ φάσμα ηλικιών, από 1 έως 20 ετών.
Θεραπευτικές επιλογές για τον καρκίνο στις γάτες
Η πρόγνωση του καρκίνου στις γάτες εξαρτάται από τον τύπο του καρκίνου, τη θέση και το μέγεθός του, την παρουσία τοπικής εξάπλωσης σε άλλους ιστούς και το στάδιο στο οποίο έχει εντοπιστεί. Οι κτηνίατροι μπορούν να πραγματοποιήσουν μια μεγάλη ποικιλία διαγνωστικών εξετάσεων και μπορεί ακόμη και να συστήσουν μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία. Οι εξετάσεις αίματος μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην αναζήτηση ορισμένων καρκίνων που μπορεί να προκαλέσουν ανωμαλίες στις εξετάσεις αίματος (όπως υψηλό ασβέστιο), αλλά χρησιμοποιούνται συχνότερα ως δείκτες της γενικής κατάστασης της υγείας. Οι ειδικοί για τους όγκους δείκτες που χρησιμοποιούνται στην ανθρώπινη ιατρική δεν είναι διαθέσιμοι για τους κτηνιατρικούς ασθενείς, και παρά τη γενική παρανόηση, οι γάτες με όγκους μπορεί συχνά να έχουν εντελώς φυσιολογικά αποτελέσματα αίματος. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων απαιτείται βιοψία ή αναρρόφηση του όγκου για την επιβεβαίωση του τύπου, και οι μέθοδοι αυτές θεωρούνται ο χρυσός κανόνας για την καθιέρωση της διάγνωσης.
Οι καρκίνοι συχνά αφαιρούνται χειρουργικά. Μπορούν επίσης να αντιμετωπιστούν με χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία. Μόλις ο κτηνίατρός σας ολοκληρώσει τις διαγνωστικές εξετάσεις, θα είναι σε θέση να παράσχει όλες τις πιθανές θεραπευτικές επιλογές. Μιλήστε με τον κτηνίατρό σας ή έναν ογκολόγο αιλουροειδών (ειδικό για τον καρκίνο) για να βεβαιωθείτε ότι καταλαβαίνετε τι περνάει η γάτα σας, ποιες είναι οι διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές, τα ποσοστά επιτυχίας τους και τι μπορείτε να περιμένετε στο μέλλον. Γνωρίζουμε ότι πρόκειται για μια πολύ δύσκολη διάγνωση και είναι σημαντικό εσείς και ο κτηνίατρός σας να αναπτύξετε μια σχέση εμπιστοσύνης που θα παρέχει στη γάτα σας την καλύτερη δυνατή φροντίδα. Αν ποτέ αισθανθείτε αβέβαιοι σχετικά με τη θεραπεία της γάτας σας, μιλήστε με τον κτηνίατρό σας, καθώς θα είναι σε θέση να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις σας και μπορεί ακόμη και να επικοινωνήσει με έναν ογκολόγο για εξειδικευμένες συμβουλές από πρώτο χέρι.
