Ένα από τα πιο ευχάριστα πράγματα του να είσαι ιδιοκτήτης γάτας είναι όταν το κατοικίδιο ζώο σου κουλουριάζεται δίπλα σου και γουργουρίζει καθώς το χαϊδεύεις. Ξέρετε ότι η γατούλα σας σας αγαπάει και το επιβεβαιώνει με αυτή τη φωνή. Ωστόσο, οι έρευνες δείχνουν ότι πίσω από το γουργουρητό μπορεί να κρύβονται και άλλοι λόγοι. Είναι αλήθεια ότι η ικανοποίηση είναι ένας από αυτούς. Ωστόσο, το στρες και το άγχος μπορούν επίσης να προκαλέσουν αυτή τη συμπεριφορά.
Οι επιστήμονες έχουν αποκαλύψει μερικά συναρπαστικά στοιχεία για το γουργουρητό που μπορεί να σας εκπλήξουν. Όπως και άλλες μορφές επικοινωνίας, εξυπηρετεί διάφορες πιθανές λειτουργίες που είναι τόσο διαφορετικές όσο και οι προσωπικότητες των γατών.
Ορισμός του γουργουρίσματος
Μπορεί να μην έχετε σκεφτεί πώς γουργουρίζει το κατοικίδιό σας, αλλά η βιολογία αποκαλύπτει πώς συμβαίνει. Όταν η γατούλα σας δονεί τις φωνητικές της χορδές ή το λάρυγγά της, οι μύες μέσα σε αυτή τη δομή προκαλούν το άνοιγμα μεταξύ των φωνητικών χορδών της – ή τη γλωττίδα – να ανοίγει και να κλείνει γρήγορα και να αντηχεί. Ο ήχος που ακούτε είναι το αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας. Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι αυτοί οι μύες το προκαλούν επειδή το ζώο δεν μπορεί να γουργουρίσει αν οι μύες αυτοί παραλύσουν.
Το ενδιαφέρον με το γουργουρητό είναι ότι συμβαίνει κατά τη διάρκεια της εισπνοής και της εκπνοής, καθώς και οι δύο ενέργειες παίζουν ρόλο στη δόνηση των εμπλεκόμενων δομών. Διαφέρει από τις 20 άλλες φωνές που μπορούν να κάνουν οι οικόσιτες γάτες. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι το γουργουρητό είναι ένας από τους πιο ερευνημένους από όλους τους ήχους που παράγουν τα κατοικίδιά μας. Το επόμενο ερώτημα είναι, γιατί οι γάτες γουργουρίζουν όταν είναι νευρικές ή αγχωμένες;
Ο λόγος πίσω από το γουργουρητό
Είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε με τον εξελικτικό ρόλο του γουργουρητού. Τα αιλουροειδεί χρειάζονται τη βοήθεια των μητέρων τους για να επιβιώσουν. Είναι εύκολο να το καταλάβουμε αν το θέσουμε σε ένα πλαίσιο. Το θηλυκό πρέπει να κυνηγήσει για να φέρει τροφή στα μικρά του. Οι γάτες βασίζονται στη μυστικότητα για να συλλάβουν τη λεία τους, και ένα σωρό γατάκια που νιαουρίζουν θα το καθιστούσαν αδύνατο να το καταφέρουν. Τα μικρά που την περιμένουν σε μια φωλιά το κάνουν πιο πιθανό.
Παρόλα αυτά, η μητέρα και τα γατάκια της είναι ευάλωτα. Το γουργουρητό εμφανίζεται σε χαμηλότερη συχνότητα από το νιαούρισμα, καθιστώντας δυσκολότερο να το ακούσουν οι επίδοξοι θηρευτές. Μπορεί επίσης να κρύβει έναν ήχο κλάματος μέσα του, ώστε η μητέρα να μπορεί ακόμα να ακούσει τις εκκλήσεις για τροφή από τα μικρά της. Το γουργουρητό κάνει διπλό καθήκον για να προστατεύσει τη μητέρα και τα γατάκια για να αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσής τους.
Και τα δύο σενάρια παρέχουν επαρκείς αποδείξεις ότι το γουργουρητό μπορεί να εμφανιστεί κατά τη διάρκεια στρεσογόνων περιόδων. Ωστόσο, η ιστορία έχει κι άλλα στοιχεία. Οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι αν αυτός ο ήχος είναι εκούσιος ή ακούσιος. Είναι σαφές ότι μια γάτα μπορεί να τον ελέγξει με βάση την κατάσταση και τα συναισθήματα που βιώνει τη δεδομένη στιγμή. Αυτό είναι λογικό, αφού η αναπνοή του ζώου μεταβάλλεται με βάση τα περιβαλλοντικά ερεθίσματα και την αντίληψή του για αυτά.
Γουργουρητό και θεραπεία
Μπορεί να παρατηρήσετε ότι η γάτα σας γουργουρίζει επίσης όταν είναι αγχωμένη, όπως κατά τη διάρκεια της ετήσιας επίσκεψης στον κτηνίατρο. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα άλλο όφελος αυτής της φωνής που δεν αφορά ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων ή γέννες γατάκια. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι δονήσεις χαμηλής συχνότητας μπορούν να βοηθήσουν στην επούλωση καταγμάτων. Οι καλύτερες βελτιώσεις παρατηρούνται με συχνότητες 25 Hz και 50 Hz, και οι δύο σε αντιστοιχία με το γουργουρητό.
Δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι ένα αιλουροειδές με σπασμένο πόδι βίωσε πολύ άγχος. Το γουργουρητό μπορεί να έχει εξελιχθεί για να βοηθήσει τα αιλουροειδή να επουλωθούν γρηγορότερα για να επιβιώσουν. Ωστόσο, αυτό εγείρει ένα άλλο ερώτημα: μπορούν και άλλα είδη να γουργουρίζουν;
Κατ’ αρχάς, πρέπει να κάνουμε διάκριση μεταξύ γουργουρητού και γουργουρητού. Συχνά χρησιμοποιούμε το πρώτο για να περιγράψουμε παρόμοιους ήχους που μας θυμίζουν τους ήχους που κάνουν οι γάτες. Οι επιστήμονες το χρησιμοποιούν επίσης όταν μιλούν για φωνές που χρησιμοποιούν άλλα ζώα. Επομένως, όταν λέμε γουργουρητό, αναφερόμαστε συγκεκριμένα στον δονούμενο ήχο που κάνουν τα κατοικίδιά μας.
Ενώ και άλλα ζώα μπορεί να κάνουν φωνές, μόνο τα είδη των Felidae και των Viverridae επιδίδονται σε γουργουρίσματα. Αυτό περιλαμβάνει επίσης τους λύγκες, τις αγριόγατες και τα κούγκαρ. Στον κόσμο των γατών, είτε γουργουρίζουν είτε βρυχώνται, αλλά όχι και τα δύο. Οι ανατομικές διαφορές μεταξύ των μεγάλων γατών, όπως τα λιοντάρια και οι λεοπαρδάλεις, καθιστούν αδύνατο να κάνουν τον ίδιο ήχο με τη γατούλα σας που κουλουριάζεται δίπλα σας στον καναπέ.
Ωστόσο, ακόμη και μεταξύ των μεγάλων γατών υπάρχουν διαφορές. Για παράδειγμα, οι τίγρεις βγάζουν ένα είδος ψευτο-βρυχηθμού που μοιάζει περισσότερο με γρύλισμα παρά με βρυχηθμό. Οι τσίταχ έχουν επίσης μια ξεχωριστή κελαηδημένη φωνή. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο βρυχηθμός ενός λιονταριού μπορεί να ταξιδέψει 5 μίλια, ενώ μπορείτε να ακούσετε μια τίγρη με φωνή 2 μίλια μακριά.
Οι μεγάλες γάτες βρυχώνται ως μια μορφή επικοινωνίας για να σηματοδοτήσουν τα εδάφη τους. Ένα άλλο αιλουροειδές που ακούει τον ήχο θα γνωρίζει ότι μια περιοχή είναι κατειλημμένη. Αυτό έχει και εξελικτικό νόημα. Ένας καυγάς μεταξύ δύο θυμωμένων αιλουροειδών πιθανότατα θα καταλήξει σε δυνητικά απειλητικούς για τη ζωή τραυματισμούς ή ακόμη και σε θάνατο. Ο δυνατός βρυχηθμός είναι η αιλουροειδής εκδοχή μιας βολής με το τόξο και μια προειδοποίηση προς έναν επίδοξο εισβολέα.
Συμπέρασμα
Το γουργουρητό είναι μια μοναδική φωνή μεταξύ των γατών όλων των μεγεθών. Επικοινωνεί τόσες πολλές πληροφορίες, είτε πρόκειται για τη γατούλα σας που δείχνει στοργή είτε για ένα γατάκι που παρακαλάει τη μητέρα του για φαγητό. Έχει επίσης μια θεραπευτική λειτουργία, καθιστώντας το μια δυνητικά πολύτιμη προσαρμογή επιβίωσης για τα μικρότερα είδη. Ο ήχος που βγάζει το κατοικίδιό σας είναι ένα κατάλοιπο αυτού του εξελικτικού σκοπού που εξελίχθηκε με την εξημέρωση.