Μεγαλώνοντας, είχαμε πάντα σκύλους. Τα περισσότερα από αυτά δεν ήταν εξοικειωμένα με τις γάτες και έπρεπε να τα κρατάμε δεμένα με το λουρί, αν υπήρχε μία γύρω μας. Αλλά τα σκυλιά που έχω τώρα, η Χέλα, ένας σκύλος διάσωση και η Λάβα, που πετάχτηκε στο αγρόκτημά μας ως κουτάβι, είναι μια διαφορετική ιστορία. Η Λάβα μεγάλωσε στο αγρόκτημα με άλλα σκυλιά και γάτες, και τα αποδέχτηκε όλα πολύ εύκολα. Δεν ήξερε τίποτα διαφορετικό. Αλλά η Χέλα ήταν ένα μυστήριο, καθώς το παρελθόν της πρέπει να ήταν ανησυχητικό, για ένα σκυλί που βρέθηκε δεμένο σε ένα δέντρο και σχεδόν πεινασμένο. Αυτό με έκανε πολύ προσεκτική όταν έσωσα τη Μίκι και ακόμα και σήμερα μερικές φορές με κρατάει σε εγρήγορση.
Τι σκέφτονται οι γάτες και οι σκύλοι ο ένας για τον άλλον;
Όταν ο Miki ήρθε στην οικογένειά μας πέρυσι το καλοκαίρι, βρισκόταν σε ένα ευρύχωρο κλουβί, το οποίο χρησιμοποιούσε κατά διαστήματα για τον πρώτο μήνα, για να είναι ασφαλής και να του δοθεί η ευκαιρία να εξοικειωθεί με τη φωνή και τη μυρωδιά μου, το περιβάλλον του και φυσικά με τα δύο μεγάλα σκυλιά. Για ένα μικρό γατάκι που ήταν μόλις 3 μηνών, ήταν αρκετά θαρραλέο.
Η Λάβα ήταν περίεργη και παιχνιδιάρα γύρω του, αλλά δεν την άφησα να αλληλεπιδράσει μαζί του τις πρώτες μέρες, καθώς έψαχνε να βρει τον δρόμο του. Η Hela από την άλλη πλευρά, ενδιαφερόταν πάρα πολύ για τον Miki, αλλά κρατούσε αποστάσεις και φαινόταν αβέβαιη για την όλη κατάσταση, αλλά με θετικό τρόπο. Δεν υπήρχαν σημάδια επιθετικότητας ή φόβου, απλώς αβεβαιότητα ως προς το τι είναι αυτό το μικρό μαύρο πλάσμα.
Οι μέρες πέρασαν και γίναμε όλοι λίγο πιο γενναίοι, εγώ ιδιαίτερα. Η φροντίδα των παιδιών πρέπει να είναι περίπατος στο πάρκο, σε σύγκριση με αυτό. Είχα το νου μου στα τρία από αυτά συνεχώς 24 ώρες το 24ωρο, φροντίζοντας όλες οι αλληλεπιδράσεις να είναι ήρεμες και εποπτευόμενες. Αλλά έκαναν όλη τη σκληρή δουλειά πραγματικά και ήταν καταπληκτικά. Ήταν σαν να ήταν παλιοί φίλοι που ξαναγνωρίστηκαν. Ο Miki στάθηκε στο ύψος του, γεγονός που έκανε τα σκυλιά να τον σέβονται, φυσικά με εμένα στο πλευρό του, και τα δύο κορίτσια ήταν πολύ ευγενικά μαζί του.
Κοιτάζοντας πίσω τώρα, μάλλον χρειάστηκαν έξι μήνες για να νιώσουν πλήρως άνετα μεταξύ τους, με την έννοια της ανάγνωσης της γλώσσας του σώματος και άλλων ενδείξεων. Η Hela έμαθε γρήγορα να αναγνωρίζει πότε δεν είναι καλή στιγμή να προσπαθήσει να παίξει με τη Λάβα, και τα δύο σκυλιά έμαθαν ότι η Miki κερδίζει πάντα μια «διαφωνία». Δεν έχουν υπάρξει διαφωνίες ως τέτοιες, αλλά τώρα παίζουν μαζί του σαν να είναι σκύλος και ένας από αυτούς.
Αν με ρωτάτε, ο Miki συχνά δοκιμάζει την υπομονή τους αλλά και τη δική μου. Πηδάει και τους χτυπάει στο πρόσωπο, τους κλωτσάει στη μύτη με το πόδι του και μιμείται τον τρόπο που παίζουν οι δυο τους, δαγκώνοντας ψεύτικα το πίσω μέρος των ποδιών τους. Και φυσικά, η ουρά της Λάβας είναι το κορυφαίο βραβείο. Θα κυνηγούν ο ένας τον άλλον μέσα στο σπίτι, και ο Μίκι θα είναι αυτός που θα αρχίσει τα ζουμ. Αυτό το είδος παιχνιδιού το ανακατευθύνω πάντα απαλά και το σταματάω μετά από αρκετά λεπτά, αλλά είναι ωραίο να βλέπεις πώς τόσο η Χέλα, που μάλλον δεν είχε προηγούμενη εμπειρία με γάτες, όσο και η Λάβα, προσπαθούν να είναι τόσο ευγενικές και ανεκτικές μαζί του. Ή τον φοβούνται. Είναι δύσκολη η ζωή, να είσαι σκύλος που τον διατάζει μια μικρή γάτα.
Πάντα σε επιφυλακή
Τώρα, παρά το γεγονός ότι οι τρεις τους ζουν σχεδόν ένα χρόνο σε πλήρη αρμονία, εξακολουθώ να είμαι προσεκτική και να έχω κατά νου ότι οι γάτες και οι σκύλοι δεν είναι πάντα φίλοι. Είμαι από τους τυχερούς, όπου η Miki και η Lava αρέσκονται να αγκαλιάζονται μαζί για έναν υπνάκο, ενώ η Hela είναι περισσότερο μοναχική, με τις τρεις τους να παίζουν και να πηγαίνουν βόλτες μαζί. Όμως, έχω πάντα τα μάτια μου ανοιχτά και παρατηρώ τη συμπεριφορά τους, προκειμένου να τις κρατήσω και τις τρεις ασφαλείς και ευτυχισμένες.
