Οι γάτες ήταν από καιρό αντικείμενο θαυμασμού από τους Αιγύπτιους. Ορισμένοι λένε ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι λάτρευαν τις γάτες και τις αντιμετώπιζαν ως μαγικά όντα. Άλλοι πιστεύουν ότι οι Αιγύπτιοι έβλεπαν τα ζώα ως σύμβολα των θεών που λάτρευαν, αλλά τα ίδια τα ζώα δεν λατρεύονταν. Όπως και να έχει, υπάρχει μια πλούσια ιστορία των γατών στην Αίγυπτο. Η κατανόηση αυτής της ιστορίας μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τις γάτες-κατοικίδια που ζουν σήμερα στα νοικοκυριά μας.
Οι γάτες ζούσαν στην Αίγυπτο για περισσότερα από 3.000 χρόνια
Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι γάτες εκπροσωπούνται στον αιγυπτιακό πολιτισμό για περισσότερα από 3.000 χρόνια. Οι Αιγύπτιοι δημιούργησαν γλυπτά με γάτες που απεικόνιζαν τους θεούς και τις θεότητες τους. Ένα παράδειγμα είναι η Σφίγγα, η οποία κατασκευάστηκε προς τιμήν του Χαφρέ, ενός Αιγύπτιου φαραώ που βασίλευσε στην Αίγυπτο μεταξύ 2520 και 2494 π.Χ. Έχουν βρεθεί ακόμη και μουμιοποιημένες γάτες να αναπαύονται δίπλα στους ιδιοκτήτες τους σε τάφους σε όλη την Αίγυπτο. Έτσι, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι οι γάτες αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος της αρχαίας αιγυπτιακής κοινωνίας.
Οι γάτες θεωρούνταν ότι έφερναν καλή τύχη στους ιδιοκτήτες τους. Αντιπροσώπευαν επίσης ισχυρά ήθη, όπως η δικαιοσύνη. Πολλοί Αιγύπτιοι πίστευαν ότι οι γάτες μπορούσαν να τους φέρουν καλή τύχη, αυξημένη γονιμότητα και περισσότερη δύναμη στην κοινωνική σκηνή. Ωστόσο, οι γάτες δεν ήταν αρχικά πολύτιμες. Προφανώς, οι Αιγύπτιοι άρχισαν να διατηρούν γάτες για τίποτα περισσότερο από την προστασία από απειλές μέσα και έξω από το σπίτι. Οι γάτες ήταν εκπληκτικά αρπακτικά που μπορούσαν να σκοτώσουν ή να διώξουν μακριά δηλητηριώδη φίδια, σκορπιούς και αρουραίους.
Με την πάροδο του χρόνου, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι άρχισαν να παρατηρούν τις γάτες για την πιστή ιδιοσυγκρασία τους, τη φιλική τους προσωπικότητα και την τάση τους να είναι φοβεροί σύντροφοι. Οι άνθρωποι δέθηκαν με τις γάτες, με αποτέλεσμα τα αιλουροειδή να εξημερώνονται όλο και περισσότερο όσο περνούσε ο καιρός. Όσο περισσότερο οι άνθρωποι δένονταν με τις γάτες, τόσο υψηλότερη ήταν η θέση των γατών στο κοινωνικό σύνολο.
Αυτό που είναι σημαντικό και ενδιαφέρον να σημειωθεί είναι ότι οι γάτες δεν προήλθαν από την Αίγυπτο. Ερευνητές ανακάλυψαν μια γάτα θαμμένη μαζί με έναν άνθρωπο ηλικίας περίπου 9.500 ετών στην Κύπρο, ένα νησί της Μεσογείου που δεν βρίσκεται πουθενά κοντά στην Αίγυπτο. Αυτό μας λέει ότι οι γάτες ζούσαν με τους ανθρώπους πολύ νωρίτερα από την ύπαρξη της Αιγύπτου.
Ωστόσο, πιστεύεται ότι οι γάτες δεν εξημερώθηκαν πραγματικά μέχρι την εποχή της αρχαίας Αιγύπτου. Οι γάτες μετατράπηκαν από ζώα εργασίας που αντιμετωπίζονταν ως τέτοια, σε κοινά κατοικίδια του σπιτιού, που εκτιμούνταν επειδή συνδέονταν με θεότητες με κάποιο τρόπο. Εξακολουθούσαν να κυνηγούν μικρά παράσιτα και ζώα, αλλά περνούσαν τον περισσότερο χρόνο τους αράζοντας σε ειδικά διαμορφωμένα κρεβάτια και στην αγκαλιά των ιδιοκτητών τους.
Οι γάτες στην Αίγυπτο σήμερα
Μέχρι σήμερα, οι Αιγύπτιοι λατρεύουν τους αιλουροειδείς συντρόφους τους. Μπορείτε να βρείτε αιγυπτιακές γάτες Mau και γάτες Sphynx να περιφέρονται στην Αίγυπτο, οι οποίες δεν συναντώνται συνήθως σε άλλα μέρη του κόσμου. Έτσι, είναι ασφαλές να πούμε ότι η Αίγυπτος εξακολουθεί να είναι ένας τόπος όπου οι γάτες είναι σεβαστές. Πολλά μέρη σε όλο τον κόσμο έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν τις γάτες με τον τρόπο που θα το έκαναν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, φροντίζοντας να έχουν ασφαλή και ζεστά μέρη για να κοιμούνται, άφθονη τροφή και τακτική συντροφιά.
Οι γάτες παρείχαν συντροφιά και έλεγχο των παρασίτων
Για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του πολιτισμού, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έβλεπαν τις γάτες ως αμοιβαία επωφελείς συντρόφους, σύμφωνα με την Troche. “Οι γάτες μπορεί να έμπαιναν στο σπίτι όταν έκανε ζέστη και αυτές με τη σειρά τους έδιωχναν επικίνδυνα ζώα, όπως φίδια -πολλά από τα οποία ήταν δηλητηριώδη- και σκορπιούς”, εξηγεί.
Κάποια από όσα γνωρίζουμε για τη λειτουργία των γατών στην αρχαία αιγυπτιακή κοινωνία προέρχονται από σκηνές της καθημερινής ζωής που απεικονίζονται σε πίνακες στους τοίχους των τάφων. “Σε σκηνές τάφων, οι γάτες απεικονίζονται ξαπλωμένες ή καθισμένες κάτω από καρέκλες, κυνηγούν πουλιά και παίζουν”, λέει η Troche. “Σε ορισμένα νεκρικά κείμενα, απεικονίζονται με ένα στιλέτο, να κόβουν τον Apopis: τη θεότητα του φιδιού που απειλεί τον Ρα (τον ήλιο) τη νύχτα στον Κάτω Κόσμο”.
Η συντροφικότητα στη μετά θάνατον ζωή
Λεπτομέρεια ενός πίνακα από τον τάφο του Νεμπαμούν που τον δείχνει να στέκεται πάνω σε μια καλαμωτή βάρκα κυνηγώντας πουλιά στους βάλτους του παπύρου χρησιμοποιώντας ρίψεις και τρεις δόλωμα ερωδιών, Η γάτα του έχει αρπάξει τρία πουλιά.
Αφού κράτησαν μια γάτα ως κατοικίδιο κατά τη διάρκεια της ζωής τους, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι συνέχισαν αυτή τη σχέση και στη μετά θάνατον ζωή. “Ο τάφος ήταν το μεταθανάτιο σπίτι κάποιου για την αιωνιότητα”, εξηγεί η Troche. “Στους τάφους σας απεικόνιζαν την οικογένειά σας, τους μεγαλύτερους τίτλους και τα βραβεία σας και τα πράγματα που σας άρεσαν να κάνετε. Έτσι, το να βλέπεις τις γάτες να συμπεριλαμβάνονται σε αυτά τα ταμπλό μιλάει για τη σημασία τους τόσο στην καθημερινή ζωή των αρχαίων Αιγυπτίων όσο και στην ελπίδα τους ότι θα συνέχιζαν μαζί τους και στη μέλλουσα ζωή”.
Σε τοίχους από τον τάφο του Νεμπαμούν, που τώρα στεγάζεται στο Βρετανικό Μουσείο, ένας πίνακας δείχνει μια γάτα να συνοδεύει τον Νεμπαμούν ενώ αυτός ψαρεύει και ψαρεύει. Η γάτα έχει πιάσει ένα πουλί στο στόμα της και πιάνει δύο άλλα πουλιά στα νύχια της. Ένα από τα μάτια της γάτας είναι διακοσμημένο με χρυσοποίκιλτο φύλλο χρυσού, το οποίο, σύμφωνα με το Βρετανικό Μουσείο, είναι “το μοναδικό γνωστό παράδειγμα χρυσοποίκιλτου σε τοιχογραφίες σε ταφικά παρεκκλήσια των Θηβών”.
Η παρουσία των γατών στους τάφους δεν περιοριζόταν μόνο σε πίνακες – μερικές φορές οι γάτες μουμιοποιούνταν και τοποθετούνταν μέσα στον τάφο του ανθρώπινου συντρόφου τους, σύμφωνα με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Carnegie. Ένας λόγος που γινόταν αυτό είναι ότι όταν οι γάτες μουμιοποιούνταν, μπορούσαν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν ως ταφικά είδη. “Αυτό σήμαινε ότι ο αποθανών μπορούσε να κατοικήσει στο σώμα της μουμιοποιημένης γάτας στη μεταθανάτια ζωή”, εξηγεί η Monique Skidmore, καθηγήτρια ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Deakin και συντάκτρια του Trip Anthropologist.
Όπως συμβαίνει σε διάφορους πολιτισμούς και κουλτούρες, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έβλεπαν τους βασιλείς ως ρυθμιστές τάσεων, παίρνοντας στοιχεία από τους κυρίαρχους γευσιγνώστες για τα πάντα, από το φαγητό, τη μόδα μέχρι τα αιλουροειδή.
“Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι εκτιμούσαν τόσο πολύ τις γάτες λόγω των πρακτικών και των προτιμήσεων των θεών τους, αλλά και επειδή οι βασιλιάδες τους, οι φαραώ, διατηρούσαν γιγάντιες γάτες”, λέει η Skidmore. “Τα μέλη της αιγυπτιακής βασιλικής τάξης έντυναν τις γάτες τους με χρυσό και τις άφηναν να τρώνε από τα πιάτα τους”. Αν και τα μέλη των κατώτερων τάξεων δεν ήταν σε θέση να ντύσουν τις γάτες τους με πολύτιμα μέταλλα, σημειώνει ότι έφτιαχναν και φορούσαν τα δικά τους κοσμήματα με σχέδια αιλουροειδών.
Και ενώ οι γάτες ήταν οι αγαπημένες των φαραώ, ορισμένα από τα χαρακτηριστικά τους ήταν πιο σημαντικά σε ορισμένες δυναστικές εποχές από ό,τι σε άλλες, εξηγεί η Skidmore. “Η Μπαστέτ, για παράδειγμα -η κόρη των θεών Ρα και Ίσις- απεικονιζόταν αρχικά ως άγρια λέαινα, αλλά αργότερα ως οικόσιτη γάτα: μια υπάκουη μητέρα με πολλά γατάκια και προστάτιδα της οικογένειας”, προσθέτει.
Εκτός του ότι εκτιμούσαν την ικανότητά τους να κρατούν τα τρωκτικά, τα φίδια και άλλα παράσιτα μακριά από τα σπίτια τους, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι κατανοούσαν ότι οι γάτες όλων των μεγεθών είναι έξυπνες, γρήγορες και ισχυρές.
“Η Σεχμέτ ήταν μια θεά λιονταρίνα που ήταν πολεμίστρια και προστάτιδα θεότητα που κρατούσε μακριά τους εχθρούς του θεού ήλιου Ρα (που γράφεται επίσης “Ρε”) και που επίσης κρατούσε μακριά την ασθένεια και την αρρώστια”, σημειώνει η Troche. “Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να δούμε ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρούσαν τις γάτες, γενικότερα, προστάτιδες, ενώ ταυτόχρονα σέβονταν την αγριότητά τους”.
Οι γάτες στην αρχαία Αίγυπτο θεωρούνταν επίσης ότι διέθεταν ένα άλλο είδος δύναμης: τη γονιμότητα. “Συχνά απεικονίζονται να κάθονται κάτω από γυναικείες καρέκλες, υπονοώντας μια σύνδεση με τις γυναίκες και ίσως με τη γονιμότητα ευρύτερα”, λέει η Troche, σημειώνοντας ότι ο συσχετισμός αυτός μπορεί να προέρχεται από το γεγονός ότι οι γάτες έχουν πολλά γατάκια σε μια γέννα.
Τελικές σκέψεις
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι αγαπούσαν τις γάτες-συντρόφους τους για πολλούς από τους λόγους που αγαπάμε εμείς σήμερα τις γάτες. Μπορεί να μην θάβονται μαζί με τις γάτες μας ή να μην τις τιμούμε ως αγγελιοφόρους θεοτήτων, αλλά εκτιμούμε την ικανότητά τους να είναι εκπληκτικοί σύντροφοι και φροντιστές του σπιτιού. Ίσως μια μέρα, οι γάτες να γίνουν και πάλι τόσο σεβαστές ώστε να μουμιοποιηθούν και να ταφούν μαζί με τους ιδιοκτήτες τους. Δεν είναι πιθανό, αλλά είναι μια ενδιαφέρουσα σκέψη που πρέπει να σκεφτούμε!
