Μετά από δύο χρόνια απουσίας, ο γάτος Τζορτζ επέστρεψε επιτέλους στο σπίτι του. Η περιπέτεια ξεκίνησε όταν έφυγε από το σπίτι λόγω ενός απρόσεκτου συγκατοίκου. Τον Τζορτζ βρήκαν με ένα μέρος του λουριού που χρησιμοποιούσε η ιδιοκτήτριά του για να τον παίρνει βόλτες. Η επανένωση έγινε δυνατή χάρη στο μικροτσίπ, το οποίο δεν είναι υποχρεωτικό στην Ιταλία.
Η ιστορία έρχεται από την Αδελαΐδα της Νέας Ζηλανδίας, όπου μια δασκάλα είδε τον γάτο της, Τζορτζ, να επιστρέφει στο σπίτι μετά από περίπου δυόμισι χρόνια.
Η γάτα εξαφανίστηκε από το νέο της σπίτι στο Davoren Park, στα βόρεια της Αδελαΐδας, το 2022, λίγα λεπτά αφότου η γυναίκα επέστρεψε από μια βόλτα μαζί του με λουρί. «Τον έβγαλα με λουρί για να τον βοηθήσω να συνηθίσει το νέο του περιβάλλον», ανέφερε στα τοπικά ΜΜΕ. «Όταν επιστρέψαμε, τον άφησα μόνο του για λίγο, αλλά ο συγκάτοικός μου βγήκε και άφησε την πόρτα ανοιχτή. Έτσι, ο Τζορτζ έφυγε τρέχοντας με το λουρί ακόμα πάνω του».
Οι έρευνες για τον εντοπισμό του ξεκίνησαν αμέσως, αλλά κανένα ίχνος του δεν βρέθηκε μέχρι τον περασμένο μήνα, όταν εντοπίστηκε 7 χιλιόμετρα από το σπίτι του, με ένα λουράκι να κρέμεται από το λαιμό του. Μια κυρία ανέφερε την παρουσία του γάτου στο σωματείο για τα δικαιώματα των ζώων RSCPA, λέγοντας ότι ζούσε στους σωλήνες αποχέτευσης κοντά στο χώρο εργασίας της για χρόνια και τον τάιζε περιστασιακά.
Το λουράκι ήταν αυτό που είχε απομείνει και προφανώς είχε σπάσει, αφήνοντας μόνο το πάνω μέρος.
Το σωματείο άρχισε να αναζητά τον γάτο που χρειαζόταν βοήθεια και επικοινώνησε με τη γυναίκα που έκανε την αναφορά, δανείζοντάς της μια παγίδα γάτας. Κατάφεραν να τον αιχμαλωτίσουν μετά από λίγες μέρες, αλλά ο Τζορτζ κατάφερε να ξεφύγει όταν κάποιος, αγνοώντας την κατάσταση, τον τάισε και άνοιξε την πόρτα.
Χρειάστηκαν άλλες πέντε μέρες για να πιάσουν τον Τζορτζ ξανά στην παγίδα. Οι ακτιβιστές του RSPCA κατάφεραν να διαβάσουν το μικροτσίπ του και να επικοινωνήσουν με την ιδιοκτήτριά του. «Όταν με πήραν τηλέφωνο, δεν μπορούσα να το πιστέψω», είπε η Τζέσικα. «Έδειξα στους μαθητές μου φωτογραφίες από ολόκληρη τη ζωή μου με τον Γιώργο και άλλες που τραβήχτηκαν τη στιγμή που βρεθήκαμε ξανά. Είναι μια ιστορία που λέμε και εξηγεί τη σημασία των συνειδητών υιοθεσιών και πώς μερικές φορές η ζωή μας βάζει μπροστά σε δύσκολες δοκιμασίες».
Αυτή η ιστορία, ευτυχώς με αίσιο τέλος, μας υπενθυμίζει τη σημασία του μικροτσίπ και μας καλεί να σκεφτούμε γιατί είναι μια σημαντική επιλογή όταν αποφασίζουμε να ζήσουμε με μια γάτα.
