Όταν ο Τιμ ήταν ακόμα ένα μικρό γατάκι τριών μηνών, μετακόμισε σε ένα σπίτι που νόμιζε πως θα ήταν η μόνιμη του κατοικία.
Αγαπούσε και εμπιστευόταν πλήρως τον ιδιοκτήτη του, χωρίς ποτέ να φανταστεί πως θα τον εγκαταλείψει.
Σε μια απροσδόκητη στροφή γεγονότων, ο Τιμ βρέθηκε να εγκαταλείπεται από τον ιδιοκτήτη του, ο οποίος τον παρέδωσε στην Αστυνομική Υπηρεσία της Νέας Υόρκης (ACC), αιτιολογώντας πως η οικογένειά του είχε αγοράσει ένα νέον καναπέ.
Ο Τιμ έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη και έφτασε στο σημείο να μην θέλει ούτε να φάει.
Η κατάστασή του επιδεινώθηκε περαιτέρω όταν τέθηκε υπό ευθανασία από την ACC, όμως ευτυχώς ο Τιμ σώθηκε από τον οργανισμό διάσωσης Magnificat.
Βρέθηκε μια αγαπητικιά οικογένεια για τον Τιμ, αλλά η κατάθλιψή του παρέμενε βαθιά. Αρνούνταν ακόμα και να φάει, ενώ η απώλεια βάρους ήταν εμφανής. Το λυπημένο και μπερδεμένο γατάκι ήθελε απλώς να μείνει κουλουριασμένο και να αγωνιά για την απόρριψή του από την οικογένειά του. Η ανάδοχη οικογένειά του αναγκάστηκε να τον ταΐσει με το ζόρι και παρά τις καλύτερες προσπάθειές τους, συνέχισε να χάνει βάρος.
Οι νέοι ανάδοχοι του Magnificat και του Τιμ δεν ήθελαν τίποτα περισσότερο από το να βρει ο Τιμ την ευτυχία και να ξαναβρεί την επιθυμία του για ζωή.
Οι νέοι ανάδοχοί του, με τη φροντίδα του Magnificat, ελπίζουν ότι θα τον βοηθήσουν να ξεπεράσει την κατάθλιψη και να βρει ξανά χαρά στη ζωή.
Του έδωσαν όλη την αγάπη και τη φροντίδα που μπορούσαν, ελπίζοντας ότι μια μέρα ο Τιμ θα ένιωθε ξανά χαρά και αγάπη και σιγά σιγά, η ευτυχία φαινόταν να εισχωρεί πίσω στη ζωή του Τιμ.
Είμαστε τόσο χαρούμενοι που υπάρχουν καλοί άνθρωποι εκεί έξω που εργάζονται ακούραστα για να βοηθήσουν ζώα που έχουν ανάγκη και που επαναφέρουν τη χαρά στη ζωή γλυκών μικρών γατιών όπως ο Τιμ.
